De geschiedenis van Tulle gaat terug naar ongeveer het jaar 750 v. Chr. Gelegen in een dal tussen twee grote heuvels is deze stad mede door haar gunstige ligging tot ontwikkeling gekomen. In de tijd dat Parijs nog niet bestond was Tulle een belangrijke stopplaats op de transatlantische route van west naar het zuid oosten. In die tijd was er geen belangrijker weg dan de Transatlantische route. Die liep ongeveer van Bretagne en Normandië via Tulle naar uiteindelijk Rome. De route werd vooral veel gebruikt door Engelsen die naar het zuiden wilden gaan. Naar Rome of nog verder naar Azië.

De stad Tulle lag ook strategisch op de bedevaart route richting Santiago de Compostella in Spanje. Vandaar dat veel monniken zich blijvend vestigden in Tulle. In de hoogtijdagen waren er wel 700 monniken woonachtig in Tulle in tien verschillende kloosters. Daarvan zijn er nog slechts enkele bewaard gebleven. In totaal zijn er in Tulle ongeveer tien pauselijke conventies georganiseerd. Dit geeft mede aan hoe belangrijk Tulle in het verleden geweest is. De paus die  ronde de dertiende eeuw veelal in Avignon verbleven weken vaak uit naar Tulle voor hun conventies. Een van de pauzen (Jean XXII) besloot ook om Tulle een Bisschop aan te wijzen en zo werd Tulle op religieus gebied nog belangrijker. 

theatre_municipal Kerk rue_gambetta

In het jaar 1103 wilde abt Guillaume de kathedraal die toen heel erg welvarend was een extra kader geven. Een soort teken van extra rijkdom. Daarom werd er toen besloten om de kerk, de klooster gebouwen te herbouwen en groter te maken. In de 12e eeuw werden het schip, portaal en de eerste verdieping van de klokkentoren opgetrokken. Later werd dit weer teniet gedaan. men wist ten tijde van de bouw al dat men een probleem zou gaan krijgen met de nabij gelegen rivier, maar nog erger er was dat ook de deels ondergrondse rivier La Solane zeer nabij het punt van de kathedraal ondergronds bijeen kwamen. Abt Guillaume had echter het voornemen door de bouw van de nog grotere en mooiere kerk sterker te kunnen zijn dan de krachten van God. De hoogmoed kwam echter voor de val. Letterlijk en figuurlijk. In het jaar 1796 kwam het water zo hoog te staan dat men besloot het vergrootte deel van de kathedraal weer af te breken. De strijd tegen het water was niet te winnen. De kathedraal werd met een simpele muur aan de zijkant dicht gemaakt. En nog steeds heeft men dit waterprobleem niet kunnen oplossen. In het voorjaar wanneer er veel smeltwater door de rivieren stroomt, staat het kerkplein nog regelmatig onder water. De klokkentoren meet is tegenwoordig 73 meter hoog.
 
Tijdens de honderdjarige oorlog viel de stad tweemaal in handen van de Engelsen. In 1346 werden de Engelsen verdreven door een uitbraak van de zwarte pest. En in 1369 werden de Engelsen verjaagd door de plaatselijke militairen.  De stad is later ook bezet geweest, in 1577, door de hugenoten maar die werden verdreven door het protestante leger van de burggraaf van Turenne.

Tijdens de eerste en tweede wereld oorlog was Tulle een belangrijke stad voor fabricage van wapens. Zelfs de kathedraal werd omgebouwd om bij te dragen aan de wapen productie. Dit is nog steeds te zien. In de pilaren zijn grote gaten gemaakt waarin grote balken werden bevestigd voor stellages, zodat men sneller de wapens kon produceren. Op zich is dit een bijzonder feit, dat er wapens in een kathedraal werden geproduceerd. Tegenwoordig kent Tulle een rijk gesorteerd wapen museum. Iets voor liefhebbers van wapens. Ik denk dat het voor de meeste mensen niet de moeite waard is om dit museum te bezoeken.

 eglise_interieur

Wel mooi om te bekijken is de de oude wijk L’Enclos ( de naam van de oude wallen die vroeger rond de stad stonden) ademt nog steeds de sfeer van de middel eeuwen uit. Nauwe straatjes, karakteristieke huizen en vele trappen. Ook zie je als je goed kijkt nog restanten van de oude vestingmuren en uitkijktorens. Het is erg interessant om door deze wijk te lopen. Het is als je hier rondloopt niet moeilijk om de vroegere sferen te proeven. Zo kenmerkend zijn de straatjes en steegjes.
 
Ook het maison de Loyac is de moeite van een bezichtiging meer dan waard. Een prachtig gebouw in het oude gedeelte van de stad met schitterende decoraties. Daarna kunt u nog dwars door het centrum van Tulle langs de rivier lopen. Vaak kan men hier de forellen zien zwemmen op weg naar hoger gelegen wateren.

Tegenwoordig is de stad belangrijker om zijn functie als administratieve hoofdstad van de Corrèze dan om de kant die er gemaakt wordt. Waar Tulle ooit floreerde door haar gunstige ligging is tegenwoordig de ligging Tulle's grootste probleem. De stad kan niet verder uitgroeien tussen de twee heuvels gelegen in het dal. De mensen uit Tulle vinden dit jammer en zijn jaloers op steden in de omgeving die de mogelijkheid wel hebben om uit te groeien. Ik denk vanuit toeristisch oogpunt dat het gunstig is dat Tulle niet verder kan groeien. De stad blijft voor zover als mogelijk origineel en historisch.
 
Op zondagen is er altijd een rommelmarkt in Tulle. Vlak bij de grote kerk en pal naast de rivier die dwars door Tulle heen loopt. Deze plek kun je niet missen. Zoek naar de kathedraal die overal hoog bovenuit steekt en daar is het.


Mail