Zoeven door ruimte en tijd
Want ook die wilden allemaal met eigen ogen komen bekijken hoe mooi het allemaal is geworden. Ook het extra huis in de tuin werd op de koop toe bewonderd. Daar heeft Patrick “even” snel een boomhut gebouwd op de restanten van de kapot gevroren Eucalyptus. Voorzien van balkon met mandje aan katrol, een geheim luik om alle nietsvermoedende gasten door nat te spuiten met het waterpistool en een riant binnenverblijf wat door mams zeer verantwoord is gestyled voor twee echte meiden.
Wat is dat toch een rijkdom, je kinderen de ruimte van leven kunnen geven. Voor ons was dat de belangrijkste reden om naar Frankrijk te verhuizen, tijd en rust om onze kinderen op te kunnen voeden en te zien opgroeien. En met en terrein dat zich uitstrekt naar alle kanten, wat veilig is om te ontdekken en te onderzoeken, zijn we daar geloof ik goed in geslaagd.
Pappa en mamma altijd in de buurt, genoeg vertier in de nabijheid en………… natuurlijk straks in de grote vakantie wel volop nieuwe vrienden, wat een feest. Die zullen dan ook waarschijnlijk allemaal wel een kijkje willen komen nemen in de hut. Ondanks dat deze in onze tuin staat en die in principe off limits is voor onze gasten, strijk ik op voorhand al een hand over mijn hart.
En of het nu de hut is of gewoon mijn heerlijke kinderen, wat zijn ze populair. Na de aanvankelijke stilte van de medescholiertjes, gaat de telefoon nu regelmatig met de vraag of Janna & Mina mogen komen spelen. Dus reed ik af en aan om ze weg te brengen en weer op te halen bij de diverse vriendjes uit de omgeving. Zo kom je nog eens ergens, zie je nog eens een huis van binnen. Want even snel wegbrengen of ophalen, dat bestaat niet hier. Ga zitten, wat wil je drinken, hoe gaat het, wat gaan jullie doen, wil je het bedrijf zien…… een uur later in de auto was snel. Dus ook Patrick heeft geparticipeerd in de ophaal-/wegbrengsessies en is hij ook getrakteerd op de Franse gastvrijheid.
Zoveel vriendjes, wie te kiezen? En daarmee is het onderwerp verjaardagsfeestje aangesneden. Het is nog even weg, maar daar ze nu overal worden uitgenodigd, ontkom ik er dit jaar niet aan om iets te organiseren. Ik twijfel nog erg over gewoon hier thuis, met het zwembad en de boomhut misschien wel ideaal, maar dan moet het weer ook meewerken. En dat doet het hier meestal niet begin Juni. Dan is de speelhal een betere optie, lekker droog en gegarandeerd succes.
Op reis……………..
Met frisse tegenzin zijn we toch nog een weekje afgereisd naar Nederland, de behoefte is door de veranderde leefomgeving totaal weggevallen. En omdat we ook nog op reis zouden gaan, vonden we een weekje lang genoeg. Alleen de “verplichte” familiebezoekjes werden afgelegd, maar daar was de week dan ook snel mee gevuld. En na vier dagen op de berg gingen we door naar Spanje. Het seizoen ging alweer van start en dat hebben we geweten. Dit jaar zijn we namelijk voor het eerst “op pad” gegaan met de cursisten. En als we dat dan doen, doen we het meteen goed.
Dus op naar Zuid Spanje, om precies te zijn naar Monterroso, een gehucht 40 kilometer boven Malaga. Kennissen hebben daar een prachtig hotel, de ideale uitvalsbasis voor eens een ander soort fotografie. Pittoreske dorpjes en prachtige olijfboomgaarden, afgewisseld met woeste rotspartijen gelardeerd met strakblauwe luchten, dat geeft nog eens inspiratie. Patrick mocht natuurlijk niet alleen op stap, dus alles en iedereen werd weer ingeladen om in één ruk (bijna 1500 kilometer) naar het zonnige zuiden te rijden. Naast de computer, alle fotospullen en onze “gewone” bagage pasten zelfs de nieuwe fietsen in de auto.
Janna en Mina zijn gelukkig gewend aan het afleggen van afstanden en hebben zich dan ook de eerste 1450 kilometer uitstekend gehouden. Toen zich daar de laatste loodjes aandienden, waren de films afgelopen, hadden de dames honger en veranderde gelukkig de omgeving van snelle weg naar kronkelende binnendoor weggetjes. “Oh mam, wat een prachtig uitzicht”, “ik zit hier echt te genieten”, “jeetje wat veel prikkelplanten, is dat nou een cactus?” waren enkele van de kreten vanaf de achterbank. Met een moeder met een wat gevoelige maag, is het wat moeilijk uitleggen/aandacht geven/je omdraaien op de zig zag door het landschap lopende route, maar ik heb het overleefd.
Eerst een week samen op vakantie en daarna een week met de cursisten. Dit was dan ook weer eens een echte vakantie. Onze tripjes naar Nederland zijn dat niet echt, daarvoor zijn er teveel moetjes. Maar nu dus gewoon lekker als gezin plonsen in ons eigen zwembad, slenteren door Malaga en op zoek naar………… de beloofde flamenco jurken. Daar had ik ze al enige maanden gek mee gemaakt en nu ging het dus gebeuren. Al meteen bij de eerste winkel hadden we beet, waanzinnige jurken voor een spotprijs, dus schoenen, waaiers, bloemen voor in het haar en castanjeta’s ook maar ingepakt.
Nog in de winkel werd alles aangedaan, gewoon over alle kleren heen en daar gingen de Spaanse prinsessen.
Het gevolg was enorm bekijks waar vooral Mina zo verschrikkelijk van genoot dat ze de rest van de twee weken heeft gevraagd of we niet weer naar Malaga konden gaan. Wildvreemde mensen stapten op ze af met de vraag of ze samen met hen op de foto mochten. Geen probleem voor onze cameraschuwe meisjes, strike a pose!! Nieuwe liefdes werden ontdekt op verlaten Spaanse pleinen, dansen op straat kan ook heel goed en wat maken die hakken lekker veel lawaai. Zoals je je wel kan voorstellen zijn de jurken niet meer uitgeweest, misschien alleen even snel als ze wilden zwemmen of in bad gingen, maar verder, AAN.
Helaas zat er ook aan deze vakantie een einde en zijn we weer terug op de berg. De flamenco jurken worden nog regelmatig uit de kast getrokken. De combi boomhut/hakken/en flitsende jurk blijkt een goede. Nog even en dan hebben ze alweer twee weken vrij van school en dan door naar de grote vakantie. Ook deze periode zal ongetwijfeld voorbijvliegen. Gelukkig heb ik de huisfotograaf die alles voor me vastlegt en middels deze column houd ik een aardig overzicht in de tijd.
Ik hoop ook dit jaar weer een aantal van mijn trouwe lezers te mogen ontvangen, voor de rest een heerlijke, droge en warme zomer toegewenst.
Een vrolijke franse groet,
Babs Mollema